Terapia Lęków

Klucz do zdrowia psychicznego

Terapia lęków dla dzieci i młodzieży to ważny obszar psychoterapii, który ma na celu pomóc dzieciom i młodym ludziom w radzeniu sobie z różnymi rodzajami lęków. Lęki mogą być związane z różnymi sytuacjami, zdarzeniami, czy też ogólnym stanem niepokoju. Terapia ma na celu redukcję lęku, nauczenie zdrowych mechanizmów radzenia sobie oraz poprawę funkcjonowania emocjonalnego i społecznego.
W procesie terapeutycznym wykorzystuje się min następujące terapie

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): CBT

Zrozumienie myśli, uczuć i zachowań: Terapia CBT rozpoczyna się od pomocy dziecku w identyfikacji i zrozumieniu myśli, uczuć i zachowań związanych z jego lękiem. Dzieci często mają trudności w wyrażaniu swoich emocji, dlatego terapeuta pomaga im nazwać i zrozumieć, co się dzieje w ich umyśle.

Wyjaśnienie mechanizmów lęku: CBT edukuje dziecko na temat mechanizmów lęku, takich jak nadmierna myślenie katastroficzne, przesadne reakcje na sytuacje, unikanie stresujących sytuacji itp. Terapeuta wyjaśnia, jak te mechanizmy wpływają na ich lęki i negatywnie wpływają na codzienne funkcjonowanie.

Uczenie zdrowszych sposobów myślenia: CBT pomaga dziecku identyfikować myśli, które wywołują lęk, a następnie wyzwalać alternatywne, bardziej realistyczne sposoby myślenia. To nazywane jest restrukturyzacją poznawczą. Dzieci uczą się analizować i zmieniać negatywne myśli na bardziej pozytywne i realistyczne, co prowadzi do zmniejszenia poziomu lęku.

Terapia ekspozycji

Polega na kontrolowanym narażaniu pacjenta na sytuacje, przedmioty lub myśli, które wywołują lęk, w celu zmniejszenia reakcji lękowej i oswojenia z tymi trudnymi doświadczeniami.
Proces terapii wygląda następująco:

Hierarchia lękowych sytuacji: Terapeuta i pacjent wspólnie tworzą hierarchię sytuacji związanych z lękiem. Sytuacje są uporządkowane od tych, które wywołują najmniejszy lęk, do tych, które wywołują największy lęk. Pacjent współpracuje z terapeutą, aby stworzyć listę tych sytuacji, które chciałby przekroczyć w ramach terapii.

Stopniowa ekspozycja: Pacjent jest stopniowo narażany na kolejne pozycje z hierarchii w kontrolowany i bezpieczny sposób. Terapeuta pomaga w ocenie poziomu lęku pacjenta w danej sytuacji, a następnie wspólnie ustalają, ile czasu pacjent powinien spędzić w tej sytuacji, aby przyzwyczaić się do niej i zmniejszyć reakcję lękową.

Rozwiązywanie negatywnych przekonań: W trakcie ekspozycji pacjent ma okazję zweryfikować swoje negatywne przekonania związane z lękiem. Terapeuta pomaga pacjentowi zidentyfikować irracjonalne myśli i wyprowadza je na światło dzienne, co pomaga zobaczyć, że nie są one zgodne z rzeczywistością.

Bezpieczne wsparcie: Terapeuta pełni kluczową rolę jako wsparcie i pomoc w trakcie całego procesu ekspozycji. Pacjent może czuć się niepewnie i zestresowany, ale terapeuta jest obecny, aby pomóc w radzeniu sobie z emocjami i zapewnić bezpieczne warunki podczas narażania się na lękowe sytuacje.

Powtarzalność: Terapia ekspozycji wymaga powtarzania eksponowania się na lękowe sytuacje, aby wzmocnić efekty terapii. Stopniowe narażanie się na te sytuacje pozwala pacjentowi na przystosowanie się do nich, a tym samym zredukowanie lęku związanego z daną sytuacją.

Terapia poznawcza uwarunkowana

Ta technika pomaga dziecku zrozumieć, że lęki nie są zawsze logiczne, ale są wynikiem automatycznych myśli i reakcji. Dziecko uczy się zastępować negatywne myśli bardziej realistycznymi i pozytywnymi.

Proces terapii poznawczej uwarunkowanej obejmuje kilka kroków:

Identyfikacja negatywnych myśli: Terapeuta współpracuje z dzieckiem, aby zidentyfikować negatywne myśli, które pojawiają się w związku z sytuacjami lękowymi. Te myśli mogą być automatyczne i nieświadome, ale są ważne w procesie terapeutycznym.

Ocenianie dowodów: Terapeuta pomaga dziecku ocenić dowody i racjonalność tych negatywnych myśli. Często okazuje się, że lęki są oparte na nieprawdziwych lub przesadnych przekonaniach.

Wyznaczanie alternatywnych myśli: Dziecko jest zachęcane do znalezienia alternatywnych, bardziej realistycznych i pozytywnych myśli, które mogą zastąpić negatywne przekonania. To nazywane jest restrukturyzacją poznawczą.

Testowanie myśli: Dziecko jest zachęcane do przetestowania nowych myśli poprzez eksponowanie się na sytuacje, które wcześniej wywoływały lęk. Terapeuta pomaga ocenić, czy nowe myśli są bardziej trafne i skuteczne w zmniejszaniu lęku.

Wzmacnianie pozytywnych przekonań: Dziecko jest nagradzane i wzmacniane za identyfikowanie i korzystanie z pozytywnych myśli oraz za radzenie sobie z lękiem w zdrowszy sposób. To pomaga w utrwaleniu pozytywnych zmian w myśleniu i podejściu do lękowych sytuacji.

Terapeuci pomagają dzieciom zrozumieć swoje myśli, uczucia i reakcje lękowe, a następnie uczą zdrowszych mechanizmów radzenia sobie z lękiem. Dzięki stopniowemu narażaniu się na sytuacje lękowe i restrukturyzacji poznawczej, dzieci rozwijają umiejętności redukcji lęku, co pozytywnie wpływa na ich funkcjonowanie emocjonalne i społeczne.

Zapraszamy do kontaktu