Zapraszamy do kontaktu

Czarno-biały obraz smutnego chłopczyka w wieku przedszkolnym z wyrazem smutku w oczach.

Zaburzenia emocjonalne

Zaburzenia emocjonalne u dzieci.

 

Terapia emocjonalna u dzieci obejmuje różne podejścia terapeutyczne, które mają na celu pomoc w radzeniu sobie z trudnościami emocjonalnymi i zachowaniami. Oto kilka popularnych metod terapii emocjonalnych stosowanych u dzieci:

1. Terapia zabawą :

Jest to metoda oparta na zabawie, w której dzieci mogą wyrażać swoje uczucia, doświadczenia i trudności poprzez gry, rysunki, zabawki i inne kreatywne działania. Terapeuci obserwują zachowanie dziecka podczas zabawy i wykorzystują tę wiedzę do zrozumienia jego emocji i pomocy w rozwiązywaniu problemów.

2. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) :

jest również używana w terapii emocjonalnej u dzieci. Skupia się na identyfikowaniu i zmienianiu negatywnych myśli oraz wzorców zachowań, które wpływają na emocje dziecka. Dziecko uczy się zdrowszych strategii radzenia sobie z trudnościami emocjonalnymi poprzez naukę umiejętności takich jak rozwiązywanie problemów, pozytywne myślenie i relaksacja.

3. Terapia rodzinna :

Terapia rodzinna koncentruje się na rozwiązywaniu trudności emocjonalnych dziecka poprzez zaangażowanie całej rodziny. Terapeuta pomaga rodzinie w identyfikowaniu i zmienianiu negatywnych wzorców komunikacji i interakcji, aby wspierać zdrowy rozwój emocjonalny dziecka.

4. Terapia przez sztukę :

Podobnie jak terapia gry, terapia przez sztukę wykorzystuje wyrażanie artystyczne jako środek komunikacji i rozwoju emocjonalnego. Dzieci mają możliwość tworzenia dzieł sztuki, takich jak malarstwo, rzeźba czy teatr, aby wyrazić swoje uczucia i doświadczenia.

Ważne jest, aby terapia była dostosowana do indywidualnych potrzeb i rozwoju dziecka. Terapeuci stosują różne techniki i podejścia w zależności od konkretnej sytuacji i problemów emocjonalnych dziecka. Warto skonsultować się z terapeutą lub specjalistą zajmującym się wspieraniem rozwoju dziecka, aby omówić najlepsze podejście terapeutyczne dla danego dziecka.

Dziewczynka w wieku przedszkolnym krzyczy i reaguje agresywnie.

ADHD u dzieci

ADHD u dzieci

Terapia ADHD u dzieci jest niezwykle istotna i może przynieść wiele korzyści w ich rozwoju i codziennym funkcjonowaniu. ADHD, czyli  zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi, jest zaburzeniem neurorozwojowym diagnozowanym, również u dzieci i młodzieży, które objawia się trudnościami z koncentracją, nadmierną impulsywnością oraz nadmierną aktywnością. Terapia ADHD skupia się na wielu aspektach, takich jak terapia poznawczo- behawioralna, wsparcie psychologiczne i edukacyjne środowiska. Ta kompleksowa terapia jest kluczowa dla poprawy jakości życia dzieci z ADHD.

Z badań naukowych wynika, że jest to jedna z najskuteczniejszych metod pracy z ADHD u dzieci i młodzieży. Ta forma terapii skupia się między innymi na identyfikacji i zmianie myśli oraz przekonań, które mogą wpływać na zachowanie i emocje dziecka. Psycholog pracuje z dzieckiem nad rozwijaniem wspierających myśli i podejść do trudności, co może pomóc w redukcji objawów ADHD i poprawie funkcjonowania.

Wsparcie psychologiczne jest równie ważne w terapii ADHD u dzieci. Psycholog może pomóc dziecku w radzeniu sobie z emocjonalnymi wyzwaniami związanymi z ADHD, takimi jak niskie poczucie własnej wartości, frustracja i trudności w relacjach społecznych. Psycholog może również pracować z rodzicami, udzielając im wsparcia i wskazówek dotyczących skutecznych strategii wychowawczych.

Dzieci z ADHD często napotykają trudności w sferze edukacyjnej. Dlatego ważne jest, aby terapia ADHD obejmowała również wsparcie edukacyjne. Współpraca z nauczycielami i szkołą może pomóc w dostosowaniu środowiska edukacyjnego do indywidualnych potrzeb dziecka.

W przypadku dzieci z ADHD istotne jest stosowanie różnych strategii w klasie, takich jak jasne komunikaty, krótkie zadania, zwiększanie interaktywności i angażowanie zmysłów. Nauczyciele mogą również stosować techniki wzmacniania, takie jak pochwały i drobne nagrody słowne, które motywują dziecko do skupienia uwagi i wykonywania zadań. Ważne jest również zapewnienie odpowiednich przerw i okazji do rozładowania nadmiaru energii, na przykład poprzez krótką aktywność fizyczną.

Dodatkowo, ważne jest, aby nauczyciele mieli świadomość trudności, jakie mogą pojawić się u dzieci z ADHD, i aby byli przygotowani na elastyczne podejście do indywidualnych potrzeb uczniów. Często pomocny może być indywidualny plan edukacyjny  lub plan wsparcia ucznia, które uwzględniają specyficzne strategie i modyfikacje, które mogą pomóc dziecku osiągnąć sukces w szkole.

Terapia ADHD u dzieci powinna być kompleksowa i uwzględniać wszystkie wymienione aspekty. Współpraca między rodzicami, nauczycielami, psychologami i specjalistami w dziedzinie zdrowia jest kluczowa dla skutecznego leczenia ADHD. Ważne jest, aby dzieci z ADHD otrzymywały odpowiednie wsparcie zarówno w domu, jak i w szkole, aby mogły rozwijać swoje talenty, umiejętności społeczne i osiągać sukcesy.

Terapia ADHD u dzieci jest niezwykle ważna i może przynieść liczne korzyści. Terapia poznawczo- behawioralna, wsparcie psychologiczne i edukacyjne są kluczowymi elementami tej terapii. Dzieci z ADHD potrzebują wsparcia, zrozumienia i odpowiednich narzędzi, aby mogły rozwijać swoje umiejętności i funkcjonować w społeczeństwie. Wprowadzenie kompleksowej terapii ADHD może pomóc tym dzieciom w osiągnięciu sukcesu w różnych obszarach życia.

Smutny chłopczyk w wieku szkolnym z wyrazem smutku w oczach.

Depresja u dzieci

Depresja u dzieci

Depresja u dzieci jest poważnym problemem, który może mieć istotny wpływ na ich rozwój i jakość życia. Oto kilka objawów depresji, które można zauważyć u dzieci:

1. Nastrojowe zaburzenia :

Dziecko może wykazywać smutek, przygnębienie, płaczliwość lub irytację. Może również tracić zainteresowanie lub radość z dotychczasowych aktywności.

2. Zmiany w zachowaniu :

Może występować utrata energii i zmęczenie, nadmierna senność lub trudności z zasypianiem. Niektóre dzieci mogą wykazywać nadmierne pobudzenie lub trudności w skupieniu uwagi.

3. Zmiany apetytu:

Mogą występować zmiany w apetycie, takie jak utrata lub zwiększenie łaknienia. To może prowadzić do zmiany masy ciała.

4. Niska samoocena :

Dziecko może wykazywać uczucie beznadziejności, niepewności siebie i braku wartości. Mogą być bardzo krytyczne wobec siebie.

5. Problemy szkolne :

Depresja może prowadzić do trudności w nauce, spadku osiągnięć szkolnych, absencji, trudności w koncentracji i trudności w wykonywaniu zadań.Terapia depresji u dzieci zwykle obejmuje kombinację terapii psychologicznej i farmakoterapii. Oto kilka popularnych podejść terapeutycznych:

1. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) :

CBT ma na celu pomóc dziecku w identyfikacji negatywnych myśli i wzorców zachowań, a następnie nauczyć się zastępować je bardziej pozytywnymi i zdrowymi.

2. Terapia rodzinną :

W przypadku dzieci, terapia rodzinna może być skutecznym podejściem, które angażuje całą rodzinę w proces terapeutyczny. Pomaga to w lepszym zrozumieniu problemów dziecka i wspólnym znalezieniu rozwiązań.

3. Terapia interpersonalna :

Terapia interpersonalna skupia się na budowaniu zdrowych relacji międzyludzkich. Dziecko uczy się rozumieć i radzić sobie z trudnościami w relacjach społecznych, co może mieć pozytywny wpływ na poprawę nastroju.

4. Farmakoterapia :

W niektórych przypadkach lekarz psychiatra może zdecydować się na zastosowanie farmakoterapii, takiej jak leki przeciwdepresyjne. Decyzja o podjęciu farmakoterapii powinna być dobrze przemyślana i monitorowana przez wykwalifikowanego specjalistę.Należy pamiętać, że każde dziecko jest inne, dlatego terapia powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb i sytuacji. Ważne jest, aby rodzice i opiekunowie zaufali specjalistom i skonsultowali się z lekarzem psychiatrą lub psychologiem dziecięcym, którzy mają doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu depresji u dzieci.

Należy również zauważyć, że terapia depresji u dzieci to proces długotrwały i wymaga zaangażowania zarówno ze strony dziecka, jak i rodziców. Otwarta komunikacja, wsparcie emocjonalne i wyrozumiałość są kluczowe w procesie zdrowienia.

Ważne jest również monitorowanie postępów dziecka w terapii. Regularne sesje terapeutyczne, oceny i obserwacje mogą pomóc w określeniu skuteczności terapii i dostosowaniu planu leczenia, jeśli to konieczne.

Depresja u dzieci nie powinna być bagatelizowana. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie mogą pomóc dziecku w przezwyciężeniu trudności i poprawie jakości życia. Rodzice i opiekunowie powinni być czujni na ewentualne objawy depresji u dzieci i nie bać się szukać pomocy specjalistów.

Płaczący chłopczyk w wieku przedszkolnym, w tle rodzice, którzy się kłócą.

Problemy wychowawcze

Problemy wychowawcze

Wychowanie dzieci to niezwykle ważne i wymagające zadanie, w trakcie którego możesz jako rodzic napotykać różnorodne problemy. Oto kilka najczęstszych problemów wychowawczych, które mogą występować w kontekście dzieci:

1. Nieposłuszeństwo dzieci :

Dzieci mogą wykazywać trudności z posłuszeństwem, nie słuchać poleceń rodziców lub nauczycieli. Może to być wynikiem buntu, próby zdobycia uwagi lub braku zrozumienia konsekwencji swoich działań.

2. Agresja :

Niektóre dzieci mogą wykazywać agresywne zachowania, takie jak bicie, szarpanie, kopanie lub używanie przemocy werbalnej. Agresja może wynikać z frustracji, trudności w radzeniu sobie ze swoimi emocjami lub naśladowania nieodpowiednich wzorców zachowań.

3. Niskie poczucie własnej wartości :

Niektóre dzieci mogą borykać się z niskim poczuciem własnej wartości, co może prowadzić do problemów emocjonalnych, jak depresja czy zaburzenia lękowe. Niskie poczucie własnej wartości może wynikać z różnych czynników, takich jak niepowodzenia w szkole, trudności w relacjach społecznych lub negatywne komentarze otoczenia.

4. Brak umiejętności społecznych :

Dzieci często potrzebują wsparcia w nauce umiejętności społecznych, takich jak komunikacja, współpraca, rozwiązywanie konfliktów i empatia. Brak tych umiejętności może utrudniać nawiązywanie zdrowych relacji z rówieśnikami i dorosłymi.

5. Uzależnienie od technologii :

W dzisiejszym społeczeństwie dzieci często mają nadmierne ekspozycje na urządzenia elektroniczne i internet. Uzależnienie od technologii może prowadzić do problemów z koncentracją, ograniczenia aktywności fizycznej oraz wpływać na zdrowy rozwój emocjonalny i społeczny.

6. Trudności w samokontroli :

Niektóre dzieci mogą mieć trudności z kontrolą swojego zachowania, impulsywnością lub trudnościami w skupianiu uwagi. Mogą wykazywać zachowania hiperaktywne, trudności w opanowaniu emocji lub niezdolność do czekania na swoją kolej.

7. Problemy z jedzeniem :

Niektóre dzieci mogą być wybiórcze jedzeniowo lub odmawiać spożywania pewnych grup pokarmowych. Mogą występować również problemy z nadwagą lub niedowagą. W takich przypadkach, ważne jest zapewnienie zrównoważonej diety oraz zachęcanie dziecka do eksperymentowania z różnymi smakami i teksturami.

8. Problemy szkolne :

Niektóre dzieci mogą mieć trudności w nauce, czytaniu, pisaniu lub koncentracji. Mogą wykazywać opór wobec nauki lub trudności w przyswajaniu wiedzy. W takich przypadkach, ważne jest zidentyfikowanie przyczyn tych trudności i udzielenie odpowiedniego wsparcia, takiego jak indywidualne korepetycje, terapia czy zmiany w metodach nauczania.

9. Trudności emocjonalne :

Dzieci mogą przejawiać różne problemy emocjonalne, takie jak lęk, depresja, nieradzenie sobie ze złością czy stres. Mogą mieć trudności w radzeniu sobie ze swoimi emocjami i wyrażaniem ich w zdrowy sposób. W takich przypadkach, ważne jest zapewnienie dziecku bezpiecznego i wspierającego środowiska, oraz skonsultowanie się z profesjonalistą w celu uzyskania odpowiedniej pomocy.

10. Problemy z relacjami społecznymi :

Niektóre dzieci mogą mieć trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu zdrowych relacji z rówieśnikami. Mogą wykazywać problemy z asertywnością, rozwiązywaniem konfliktów lub brakiem zdolności do nawiązywania współpracy. W takich przypadkach, warto wspierać dziecko w rozwijaniu umiejętności społecznych i budowaniu zdrowych więzi z innymi.

Rozwiązywanie problemów wychowawczych wymaga cierpliwości, zrozumienia i odpowiednich strategii. Istotne jest, aby pamiętać, że każde dziecko jest inne, a podejście do wychowania powinno być dostosowane do jego potrzeb. Wspieranie rozwoju emocjonalnego, społecznego i intelektualnego dzieci oraz dbanie o ich zdrowie i bezpieczeństwo jest kluczowe dla ich pełnego rozwoju i szczęśliwego dorastania.

Dziewczyna w wieku szkolnym uderzająca w siebie ręką z rękawicą bokserską, wyrażająca potrzebę samoregulacji.

Agresywne zachowania

Agresywne zachowania u dzieci.

Agresywne zachowania u dzieci to działania lub zachowania, które w swojej konsekwencji wyrządzają szkodę drugiej osobie. Mogą obejmować zarówno agresję werbalną, jak i fizyczną. Przykłady takich zachowań to: bicie, kopanie, szarpanie, krzyczenie, znieważanie, poniżanie lub niszczenie dóbr innych osób.

Agresywne zachowania u dzieci są zazwyczaj wynikiem różnych czynników. Niektóre z najczęstszych przyczyn to:

1.  Niewłaściwe metody wychowawcze :

Niekonsekwentne zasady, zaniedbywanie wspierającej komunikacji, zbyt surowe lub zbyt pobłażliwe podejście do konsekwencji i granic mogą prowadzić do frustracji u dziecka i wywoływać agresywne zachowania.

2. Niedostateczne umiejętności radzenia sobie ze stresem :

Dzieci mogą używać agresji jako mechanizmu obronnego, gdy nie potrafią odpowiednio radzić sobie ze stresem, emocjami czy trudnościami w komunikacji.

3. Naśladowanie :

Dzieci często obserwują zachowanie osób dorosłych lub innych dzieci w swoim otoczeniu i mogą naśladować agresywne zachowania, które widzą.

4. Trudności emocjonalne lub społeczne :

Dzieci, które mają trudności w regulacji emocji, nawiązywaniu kontaktów społecznych lub rozumieniu i wyrażaniu swoich uczuć, mogą wykazywać agresywne zachowania jako sposób na wyrażenie swojego niezadowolenia czy frustracji.

Ważne jest, aby rozumieć, że agresywne zachowania u dzieci nie są skierowane przeciwko drugiemu człowiekowi i można im zaradzić. Istnieje wiele strategii, które można zastosować, aby pomóc dziecku w radzeniu sobie z agresją, takie jak:

1. Ustalenie jasnych i konsekwentnych granic :

Dzieci potrzebują jasnych reguł i poznania konsekwencji ich działań. To pomaga im zrozumieć, jakie zachowania są nieakceptowalne i jakie są konsekwencje ich działań.

2. Nauczanie umiejętności społecznych :

Wspieranie rozwoju umiejętności komunikacji, empatii, rozwiązywania konfliktów i radzenia sobie ze stresem może pomóc dziecku zastąpić agresywne zachowania bardziej konstruktywnymi.

3. Stwarzanie bezpiecznego i wspierającego środowiska :

Ważne jest, aby dziecko czuło się bezpiecznie i miało wsparcie emocjonalne w swoim otoczeniu. Budowanie pozytywnych relacji i wspieranie pozytywnego rozwoju może zmniejszyć występowanie agresywnych zachowań.

4. Modelowanie odpowiednich zachowań :

Dorosłe osoby odgrywają istotną rolę w kształtowaniu zachowań dzieci. Ważne jest, abyśmy sami byli konsekwentni, empatyczni i szanujący innych, abyśmy mogli stać się pozytywnymi wzorcami dla naszych dzieci.

5. Rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze stresem :

Pomaganie dzieciom w identyfikowaniu i wyrażaniu swoich emocji, a także w nauce technik relaksacyjnych, takich jak głębokie oddychanie czy medytacja, może pomóc im w kontrolowaniu agresywnych zachowań.

6. Poszukiwanie wsparcia specjalistycznego :

Jeśli agresywne zachowania dziecka utrzymują się pomimo podejmowanych działań, warto skonsultować się z psychologiem lub specjalistą zajmującym się rozwojem dzieci. Taki profesjonalista może pomóc zidentyfikować głębsze przyczyny i zaproponować odpowiednie strategie działania.

Ważne jest również, aby podkreślić, że wychowywanie dziecka wymaga cierpliwości, zrozumienia i empatii. Agresywne zachowania u dzieci nie oznaczają, że są one “złe” lub nieodpowiednie. To sygnał, że dziecko ma trudności i potrzebuje naszej pomocy w radzeniu sobie ze swoimi emocjami i wyzwaniami. Poprzez konsekwentne stosowanie strategii opartych na empatii i zrozumieniu.

Dziewczynka w wieku przedszkolnym zasłaniająca twarz dłońmi, wyrażająca strach lub obawę

Lęki u dzieci

Leki u dzieci

Jak rozpoznać lęki u dzieci

Rozpoznanie lęków u dzieci jest istotne dla zapewnienia im właściwej opieki. Istnieje kilka oznak, na które należy zwrócić uwagę. Zachowanie takie jak chroniczne zaniepokojenie, komunikaty: „ boję się”, problemy z koncentracją, zmiany w zachowaniu lub apetycie, duży opór przed spróbowaniem, mogą wskazywać na obecność lęków u dziecka. Warto zauważyć te symptomy by jak najszybciej pomóc dziecku.

Lęki u dzieci objawy :

Objawy lęków u dzieci mogą się różnić w zależności od wieku i indywidualnych cech dziecka. Mogą to być m.in. ból brzucha, ból głowy, trudności w zasypianiu, koszmary senne, wycofanie społeczne, nadmierne przywiązanie do rodziców czy unikanie sytuacji, które wywołują lęk. Ważne jest, aby zrozumieć te objawy i podejść do dziecka z empatią i zrozumieniem.

Jak pomóc dziecku w radzeniu sobie z lękami :

Pomoc dziecku w radzeniu sobie z lękami jest kluczowa dla jego rozwoju emocjonalnego. Istnieje kilka skutecznych strategii, takich jak słuchanie i rozmowa z dzieckiem, uczenie go technik relaksacyjnych, budowanie poczucia bezpieczeństwa poprzez rutynę i stabilność, oraz szukanie pomocy specjalistycznej, jeśli lęki się nasilają. Wsparcie i zrozumienie ze strony rodziców i opiekunów mają kluczowe znaczenie.

Lęki u dzieci co robić :

W przypadku lęków u dzieci warto pamiętać o kilku rozwiązaniach. Przede wszystkim należy być cierpliwym i wspierającym dla dziecka. Warto słuchać jego obaw i starać się je zrozumieć. Ważne jest również unikanie krytyki i wyrażanie negatywnych emocji wobec lęków dziecka. Budowanie atmosfery bezpieczeństwa, wspieranie emocjonalne i szukanie pomocy specjalistycznej, jeśli to konieczne, są kluczowe w procesie radzenia sobie z lękami dziecka.

Lęki u dzieci przyczyny i skutki :

Przyczyny lęków u dzieci mogą być różnorodne. Mogą wynikać z czynników biologicznych- w tym lęków rozwojowych, traumy, zmian w życiu dziecka, jak również ze wzorców zachowań, które obserwuje w swoim otoczeniu. Lęki mogą mieć również niepożądany wpływ na rozwój dziecka, wpływając na jego zdrowie emocjonalne, funkcjonowanie społeczne i szkolne. Dlatego tak ważne jest zrozumienie przyczyn i skutków lęków u dzieci oraz odpowiednie wsparcie.

Terapia lęków u dzieci :

Terapia lęków u dzieci jest niezwykle istotna, gdyż może pomóc im w radzeniu sobie z lękami i przywrócić im zdrowie emocjonalne. Istnieje wiele skutecznych terapeutycznych podejść, takich jak terapia poznawczo-behawioralna, terapia ekspozycji, terapia rodzinna czy terapia zabawą. Terapeuta specjalizujący się w pracy z dziećmi może pomóc w identyfikacji przyczyn lęków, nauczyć technik radzenia sobie i wprowadzić zmiany w myśleniu i zachowaniu dziecka. Terapia lęków u dzieci może być długotrwałym procesem, ale może przynieść znaczące rezultaty i poprawić jakość życia dziecka.

Lęki u dzieci w szkole :

Lęki u dzieci w szkole mogą mieć poważny wpływ na ich zdolność do nauki i funkcjonowania społecznego. Dzieci z lękami szkolnymi mogą doświadczać trudności z koncentracją, uczestnictwem w zajęciach, a nawet doświadczać somatycznych trudności, takich jak ból brzucha czy nudności. Ważne jest, aby szkoła i nauczyciele byli świadomi tych trudności i oferowali odpowiednie wsparcie. Indywidualne podejście, umożliwienie dziecku wyrażania obaw i budowanie poczucia bezpieczeństwa w szkolnym środowisku są kluczowe dla pomocy dzieciom w radzeniu sobie z lękami w szkole.

Dziecko boi się spać :

Lęk przed snem to częsty problem u dzieci i może wynikać z różnych przyczyn. Dziecko może obawiać się koszmarów, ciemności, oddzielenia od rodziców lub innych czynników wywołujących niepokój. Wspieranie dziecka w radzeniu sobie z tym lękiem jest istotne. Rutyna przed snem, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa, wcześniejsze rozmowy na temat obaw i używanie technik relaksacyjnych mogą pomóc dziecku w poradzeniu sobie z  lękiem przed snem i zapewnieniu mu spokojnego i bezproblemowego snu.

Lęki u dzieci a separacja :

Lęki związane z separacją mogą być trudnym doświadczeniem dla dziecka i jego rodziców. Oddzielenie od rodziców, na przykład w sytuacji pójścia do przedszkola czy szkoły, może wywoływać lęk i niepokój u dziecka. Ważne jest, aby rodzice byli wrażliwi na te obawy i oferowali dziecku wsparcie emocjonalne. Stopniowe wprowadzanie dziecka w sytuacje oddzielenia, zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa oraz budowanie zaufania do opiekunów czy nauczycieli może pomóc dziecku w radzeniu sobie z lękami związanymi z separacją. Ważne jest, aby dzieci miały pewność, że ich rodzice zawsze wrócą i że są bezpieczne. Budowanie rutyn, umożliwienie dziecku wyrażania obaw i zachęcanie do nawiązywania pozytywnych relacji z innymi dziećmi i opiekunami może również pomóc w łagodzeniu lęków związanych z separacją.

Jak wspierać emocjonalnie dziecko z lękami :

Wspieranie emocjonalne dziecka z lękami jest kluczowe dla jego zdrowia i rozwoju. Istotne jest, aby być obecnym dla dziecka, słuchać go i dawać mu poczucie bezpieczeństwa. Umożliwienie dziecku wyrażania swoich uczuć, budowanie empatii i zrozumienia, oraz oferowanie wsparcia w poszukiwaniu skutecznych strategii radzenia sobie z lękami są ważne. Wsparcie emocjonalne ze strony rodziców, opiekunów i bliskich osób może pomóc dziecku zbudować siłę wewnętrzną i skutecznie radzić sobie z lękami.

Ważne jest, aby być świadomym lęków u dzieci i oferować im odpowiednie wsparcie. Zrozumienie objawów, przyczyn i skutków lęków, stosowanie skutecznych strategii terapeutycznych oraz budowanie bezpiecznego i empatycznego środowiska są kluczowe dla pomocy dzieciom w radzeniu sobie z lękami. Zapewnienie im wsparcia emocjonalnego i cierpliwego słuchania pozwoli im rozwijać zdrowie emocjonalne.

Uśmiechnięta twarz psychologa dziecięcego Natalii Supeł Lipińskiej, pełna empatii i gotowa wspierać dzieci w ich emocjonalnym rozwoju. Z pomocami terapeutycznymi.

Zadowolonych pacjentów

Szkolenia dla pedagogów i nauczycieli

witamy w świecie psychologi dzieci i młodzieży

Twoje Skrzydła, Nasze Wsparcie.

Dla profesjonalnego psychologa dziecięcego pasja i zaangażowanie to nie tylko część pracy, ale również styl życia. Z pełnym oddaniem i empatią angażuje się w każde spotkanie, starając się zrozumieć unikalne potrzeby z perspektywy każdego dziecka. Dążę do tego aby grupa psychologów, z którą wspólnie tworzę ten gabinet  posiadała nie tylko wysokie kwalifikacje, ale również empatię, cierpliwość i pasję do pracy z dziećmi i młodzieżą. Stale wspieram i angażuję się rozwój zawodowy swój i współpracowników, zachęcając  do uczestnictwa w szkoleniach i wymianach doświadczeń terapeutycznych.

Dbamy, aby komunikacja miedzy opiekunem a psychologiem była czytelna i zrozumiała.

Rodzic otrzymuje praktyczne wskazówki, jak powinien reagować na określone zachowanie dziecka.  

Utrzymujemy kontakt i udzielamy wskazówek w sytuacjach, które mogą niepokoić opiekunów.

Czym się zajmujemy

Terapie i konsultacje psychologiczne

Nie trać czasu na szukanie informacji w Internecie, które nie zawsze są wiarygodne. Zaufaj naszej wiedzy i doświadczeniu w dziedzinie psychologii dziecięcej. Z nami Twoje dziecko będzie miało najlepsze wsparcie, a Ty jako rodzic będziesz mieć pewność, że robisz wszystko, co w Twojej mocy, aby pomóc mu w zdrowym i szczęśliwym rozwoju.

Czarno-biały obraz smutnego chłopczyka w wieku przedszkolnym z wyrazem smutku w oczach.

Zaburzenia emocjonalne u dzieci.

Terapia zaburzeń emocjonalnych u dzieci i młodzieży to proces terapeutyczny, którego celem jest pomoc w radzeniu sobie z różnymi emocjonalnymi trudnościami, jak depresja, lęki, zaburzenia odżywiania czy traumy.

Dziewczynka w wieku przedszkolnym krzyczy i reaguje agresywnie. ADHD u dzieci

ADHD u dzieci

Terapia ADHD u dzieci i młodzieży to kompleksowy proces, mający na celu zarządzanie i redukcję objawów ADHD, takich jak nadmierna impulsywność, nieuwaga i nadmierna aktywność. 

Uśmiechnięta i zadowolona grupa dzieci w wieku przedszkolnym.

Trening umiejętności społecznych

Strukturalny program, który pomaga dzieciom i młodzieży  rozwijać umiejętności interpersonalne i emocjonalne. Uczy skutecznego komunikowania się, rozwiązywania konfliktów, budowania zdrowych relacji oraz rozwijania empatii i współpracy,

Dziewczyna w wieku szkolnym uderzająca w siebie ręką z rękawicą bokserską, wyrażająca potrzebę samoregulacji. Agresja u dzieci

Agresja u dzieci

Proces terapeutyczny mający na celu identyfikację, zrozumienie i redukcję agresywnych wzorców zachowań poprzez rozwijanie umiejętności emocjonalnej regulacji, radzenia sobie z frustracją oraz zdrowych strategii rozwiązywania konfliktów.

Dziewczynka w wieku przedszkolnym zasłaniająca twarz dłońmi, wyrażająca strach lub obawę

Lęki u dziecka.

Terapeuta wspiera pacjentów w budowaniu pewności siebie, poznawaniu pozytywnych mechanizmów radzenia sobie i stopniowym przystosowaniu się do sytuacji wywołujących lęk, aby poprawić ich jakość życia i codzienne funkcjonowanie.

Dziewczynka w wieku przedszkolnym zatykająca uszy rękoma, z zamkniętymi oczami.

Autyzm Spektrum Autyzmu

Autyzm jest zespołem zaburzeń rozwoju neurologicznego, które wpływają na komunikację, zachowanie społeczne i interakcje społeczne. Spektrum autyzmu, znane również jako spektrum zaburzeń autystycznych , odnosi się do różnorodności i złożoności objawów autyzmu.

Dlaczego warto Nas wybrać

Terapia, która otwiera drzwi do pozytywnej przemiany.

Jesteśmy zespołem empatycznych profesjonalistów, którzy tworzą bezpieczne i wspierające środowisko dla dzieci. Nasza praca oparta jest na indywidualnym podejściu i uwzględnianiu unikalnych potrzeb każdego dziecka. Dbamy o efektywną komunikację z rodzicami, zapewniając regularne informacje na temat postępów terapeutycznych

Wysokie kwalifikacje

Połączenie wysokiej jakości wykształcenia z praktycznym doświadczeniem w pracy z dziećmi o różnych trudnościach emocjonalnych i behawioralnych.

Pasja i profesjonalizm

Jesteśmy pasjonatami swojej pracy i przez to  angażujemy się w badania oraz rozwój w dziedzinie psychologii dziecięcej i młodzieżowej.

Etyka i wysokie standardy zawodowe.

Przestrzegamy etyki zawodowej i standardów praktyki psychologicznej.  Działamy działają zgodnie z etycznymi zasadami, respektując prywatność i dobro swoich pacjentów.

Komunikacja

Dbamy o efektywną komunikację z rodzicami, zapewniając regularne informacje na temat postępów terapeutycznych. Współpracujemy z rodziną, aby zapewnić jak najlepszą opiekę i wsparcie dla naszych podopiecznych.

Uśmiechnięta twarz psychologa dziecięcego Natalii Supeł Lipińskiej, pełna empatii i gotowa wspierać dzieci w ich emocjonalnym rozwoju. Z pomocami terapeutycznycmi

Opinie rodziców

Opinie i uwagi

Do Pani Natalii chodziliśmy z synem, problem polegał na tym, że bardzo mało wierzył w siebie. Dotychczas korzystałam z wielu psychologów, ale efekty były znikome. Natomiast u Pani Natalii, od pierwszych spotkań było widać efekty, jego poczucie wartości wzrosło, pierwszy raz potrafimy ze sobą rozmawiać, pierwszy raz wiedziałam na czym polega współpraca z psychologiem. Jestem dumna, wzruszona, kamien spadl mi z serca, I idziemy dalej. ❤️z całego serca polecam Panią Natalie!❤️

Justyna Ol

Mama Jasia

Współpraca z Panią Natalią rozpoczęła się stosunkowo niedawno. Nasza córka (też) Natalka zmieniła szkołę i w pierwszej fazie nie mogła się odnaleźć w nowym otoczeniu. Pani Natalia już po pierwszych spotkaniach pomogła zrozumieć naszej córce emocje jakie się w niej kłębią oraz jak nimi zarządzać. Dzięki dosłownie kilku wizytom u Pani Natalii nasza Natalka lepiej odnalazła siebie, stała się bardziej otwarta na rozmowę z nami oraz lepiej zrozumiała zachowanie innych rówieśników. Nam jako rodzicom Pani Natalia pomogła zrozumieć świat naszego dziecka oraz zmienić podejście do kilku istotnych spraw, które z perspektywy dorosłego wydają się być „przyziemne”. Szczerze polecamy kontakt z Panią Natalia i szczerą rozmowę dzięki której można wiele wynieść dla siebie oraz co najważniejsze dla naszych dzieci 😀

Grzegorz

Tata Natalii

Pani Natalia jest niezwykle empatyczną i zaangażowaną w problem osobą. Otrzymaliśmy ogromne wsparcie oraz mnóstwo wskazówek i rad odnośnie problemów naszego dziecka. Jesteśmy wdzięczni i polecamy Panią Natalię całym sercem ❤️

Lidia Adamska – Cackowska

Mama Anusi

Z całego serducha polecam Panią Natalię. Jestem zaszokowana praktyczną wiedzą, skutecznością przy jednoczesnym wsparciu i cieple. Pani Psycholog wyprowadziła córkę z tikow w miesiąc dając masę cennych rad i wskazówek na dalszą codzienność. Nie znam lepszego psychologa dedykowanego dla dzieci. Jestem ogromnie wdzięczna za czas, który nam Pani poświęciła. Pełna dyspozycyjność i ogromne zaangażowanie Pani Natalii jest niesamowite. Pani Natalio, jeszcze raz bardzo bardzo dziękujemy z Małą za pozytywne nastawianie i zaopiekowanie wszystkich naszych potrzeb, tych małych i dużych 🙂

Joanna Januszewska

Mama Oli

Najczęściej zadawane pytania.

Image alt text

1. Kiedy udać się z dzieckiem do psychologa dziecięcego?

Dziecko, które doświadcza trudności emocjonalnych, takich jak nieradzenie sobie ze złością, problemów z zachowaniem, może potrzebować profesjonalnej pomocy psychologa dziecięcego. Trudności emocjonalne mogą objawiać się poprzez częste zmiany nastroju, lęki, czy trudności w radzeniu sobie z emocjami. Problemy z zachowaniem, takie jak agresja, nadmierne uleganie czy izolacja społeczna, również mogą wymagać interwencji specjalisty.

2. Cym się zajmuje psycholog dziecięcy?

Psycholog dziecięcy przeprowadza ocenę psychologiczną, aby zidentyfikować ewentualne trudności emocjonalne, zaburzenia zachowania czy opóźnienia w rozwoju. Jednocześnie oferuje wsparcie emocjonalne, pomagając dzieciom radzić sobie z trudnościami i emocjami.

3. Czy moje dziecko wymaga wizyty u psychologa ?

Dziecko, które doświadcza trudności emocjonalnych, takich jak nieradzenie sobie ze złością, czy problemów z zachowaniem, może potrzebować profesjonalnej pomocy psychologa dziecięcego. Jeżeli jakiekolwiek zachowanie Twojego dziecka wzbudza Twój niepokój, warto umówić się na pierwszą wizytę u psychologa dziecięcego. Psycholog zbierze szczegółowy wywiad i na jego podstawie oceni, czy potrzebne są wizyty z dzieckiem.

4. Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa dziecięcego?

Pierwsza wizyta u psychologa dziecięcego zazwyczaj ma na celu nawiązanie relacji i zrozumienie potrzeb dziecka. Na pierwszej wizycie bez obecności dziecka, psycholog może przeprowadzić rozmowę z rodzicami, uzyskując informacje na temat historii rozwoju dziecka, obecnych trudności i obserwacji rodziców. Następnie psycholog stara się stworzyć bezpieczne środowisko, aby młody człowiek mógł poczuć się swobodnie.

5 Jak przygotować dziecko do wizyty u psychologa dziecięcego?

Przygotowanie dziecka do pierwszej wizyty u psychologa dziecięcego jest kluczowe, aby zmniejszyć stres i uczynić to doświadczenie pozytywnym. Rozmawiaj z dzieckiem w otwarty i delikatny sposób, wyjaśniając, kim jest psycholog. Używaj prostego i zrozumiałego języka, podkreślając, że psycholog to osoba, która pomaga zrozumieć i rozwiązać trudności. Możesz opowiadać pozytywne historie o tym, jak psychologowie pomagają innym dzieciom.

loading
Verified by MonsterInsights